Əlifba, yazı sisteminin əsasını təşkil edən simvolların (hərflərin) müəyyən ardıcıllıqla düzülüşüdür. Hər bir dilin özünəməxsus əlifbası vardır və hərflərin düzülüşü, sayı və formaca təsviri müxtəlif ola bilər. Əlifbanın yaradılması insan sivilizasiyasının inkişafında əsaslı rol oynamışdır; insanlığın məlumatların yazı ilə saxlanmasını və nəsillər boyu ötürülməsini təmin etməsinə imkan vermişdir. Əlifba olmadan biliklərin toplanması və yayılması qeyri-mümkün olardı.
Lüğətdəki "əlifbey" sözü "əlifba" sözünün dialektal və ya köhnəlmiş variantıdır. Bəzi bölgələrdə hələ də bu variantdan istifadə olunur. Mətndəki "əlifbey də bilmir" ifadəsi şəxsin savadsız olduğunu, yazı və oxuma bacarığına malik olmadığını bildirir. Bu ifadə, əlifbanın əhəmiyyətini vurğulayaraq, onun olmamasının insanın bilik və dünyagörüşü üzərindəki təsirini göstərir.
Misalların birində istifadə olunan "Hər əlibey oxuyan gər ola peyğəmbəri-həqq; Mən də peyğəmbərəm, amma kim edir küfranı" ifadəsi isə ədəbi bir mətn parçasıdır və dərin məna daşıyır. Bu misal əlifba savadının həqiqəti dərk etmək və "peyğəmbərlik" (Allahın kəlamını anlamaq) qabiliyyəti ilə bağlantısını simvolik olaraq ifadə edir. "Küfran" sözü isə nankorluğu, haqsızlığı bildirir. Burada əsas fikri əlifba oxuyub həqiqəti bilən şəxsin bu həqiqəti dərk etməməsi və nankorluq göstərməsinin tənqidi əks olunur.
Yekun olaraq, "əlifbey" sözü əlifbanın daha qədim və ya regional bir variantı olub, həm savadlılığı, həm də bilik və həqiqətə çatma prosesini simvolik şəkildə ifadə edə bilir.