Əmr sözü Azərbaycan dilində bir neçə mənaya malikdir. Əsasən, yuxarıdan aşağıya doğru verilən, icrası vacib olan bir istək, göstəriş, buyruq kimi başa düşülür. Lüğətlərdə verilən "iş" mənası isə, bir əmrin nəticəsində yaranan və ya görülən işə işarə edir. Yəni, "əmr" bir hərəkətə səbəb olan bir əsasdır, özündə həm göstərişi, həm də nəticəni ehtiva edir.
Sözün kökü farsca "əmr" sözündəndir və "buyruq", "göstəriş", "sərəncam" mənalarını verir. Tarixi mənbələrə nəzər salsaq, görərik ki, "əmr" sözü həm adi həyatda verilən sadə göstərişləri, həm də hökmdarların, rəhbərlərin verdiyi rəsmi sərəncamları ifadə edə bilir. Misal üçün, "uşağa əmr etmək" ifadəsi ilə "orduya əmr etmək" ifadəsi arasındakı fərq, əmrin miqyasından və gücündən irəli gəlir.
Verilən misalda ("Sizi bir əmrdən ötrü məsləhətə çağırmışam, gərək haman xüsusda bir tədbir göstəresinsiz") "əmr" sözü, bir məsələnin həlli üçün bir yığıncağın, məsləhətin keçirilməsinə səbəb olan yüksək səviyyəli bir göstərişi bildirir. Bu, sadə bir tapşırıq deyil, ciddi bir qərarın qəbul edilməsini tələb edən, vacib bir sərəncamdır. Bu kontekstdə "əmr" sözü, ciddiyyəti, vacibliyi və icra olunmasının zəruriliyini vurğulayır.
Ümumiyyətlə, "əmr" sözünün mənasını anlamaq üçün kontekstin diqqətlə təhlil edilməsi vacibdir. Çünki sözün mənası, istifadə olunduğu yerə görə dəyişə bilir. Sadə bir istəkdən tutmuş, dövlət səviyyəsində verilən bir qərara qədər geniş bir məna spektrini əhatə edir.