Ənis sözü ərəb mənşəli olub, əsas mənası "şair" deməkdir. Lakin zaman keçdikcə dilin inkişafı ilə mənası genişlənmiş və daha çox "yaxın dost", "ürək dostu", "həmdəm" mənalarında işlənməyə başlamışdır. Bu, sözün yalnız bir peşəni deyil, həm də dərin bir mənəvi bağlılığı, qarşılıqlı etimadı və anlayışı ifadə etməsini göstərir.
Ənis, sadəcə olaraq bir tanışlıqdan kənara çıxan, dərin dostluq əlaqəsini ifadə edir. Bu dostluqda qarşılıqlı hörmət, sədaqət, və bir-birini dəstəkləmə duyğusu ön plana çıxır. Sözün köhnə şeirlərdə istifadəsi də bu mənanı daha da gücləndirir. Şairin ən yaxın dostu, sirdaşı, sözünün əsl mənasında "qəlb dostu" kimi təsvir olunması bu mənanın əsas xüsusiyyətlərindən biridir.
Misal olaraq verilən şeir parçasında "ənisü qəmxar" ifadəsi də bu mənanı bədii şəkildə əks etdirir. "Qəmxar" kədərli, dərdli deməkdir. Beləliklə, "ənisü qəmxar" ifadəsi kədərli anlarda yanında olan, dərdini paylaşan, onu təsəlli verən yaxın dostu ifadə edir. Bu isə ənis sözünün sadəcə bir şair deyil, həm də sarsılmaz dostluğun simvolu olduğunu bir daha təsdiqləyir.
Qısacası, ənis sözü, zamanla mənasını zənginləşdirərək, sadə bir peşə adı olmaqdan çıxaraq dərin mənəvi bağlılığı ifadə edən bir sözə çevrilmişdir. Bu, dil sərvətinin zənginliyi və dəyişkənliyinin gözəl bir nümunəsidir.