Ənqa (ərəbcədən) – Əfsanəvi, nəhəng bir quş. Qədim ədəbiyyatda, xüsusilə də fars və ərəb ədəbiyyatında geniş yer tutan ənqanın əsas məskəni Qaf Dağı (bəzi mənbələrə görə Elbrus dağı) kimi göstərilir. Bu əzəmətli quşun həmişə gənc və cavan qaldığı, ömrünün heç bitmədiyi, hətta öz külündən yenidən doğulduğu inanılır. Ənqa, həm də mənalı rəmzlərlə yüklüdür: əbədilik, yenidən doğuş, qüdrət, hikmət və ulvillik. Onun görünüşü haqqında müxtəlif təsvirlər mövcuddur, lakin ümumilikdə, inanılmaz ölçüləri və gözəlliyi vurğulanır.
Ənqa sadəcə bir quş deyil, ədəbiyyatda mifik bir varlıq, bir simvol kimi fəaliyyət göstərir. O, tez-tez hökmdarların, padşahların və ya güclü şəxsiyyətlərin gücünü, əzəmətini və əbədiliyini təcəssüm etdirir. Ədəbi əsərlərdə ənqanın peyda olması əsərin əhəmiyyətini, qəhrəmanın xüsusi rolunu və ya əsərin mövzusunun möhtəşəmliyini vurğulayır.
İkinci mənası isə "Adı olub özü olmayan şey" deməkdir. Bu mənada ənqa, mövcud olmayan, xəyali, yalnız ad ilə bilinən bir varlığa işarə edir. Bu, gerçəklikdən uzaq, fikri və ya uydurma bir şeyə istinad edir. Beləliklə, ənqanın birinci mənasının əfsanəvi təbiətinə zidd olaraq, ikinci mənası tamamilə gerçəklikdən kənar bir mənaya malikdir. Bu ikili məna, sözün çoxşaxəli və zəngin məna daşıdığını göstərir.