Ərincək sifəti, əsasən tənbəl, hərəkətsiz, işə marağı olmayan, həvəssiz, passiv bir şəxsi təsvir etmək üçün işlədilir. Lüğətlərdə "tənbəl, kahal, başısoyuq, canını işə verməyən" kimi təriflərlə rast gəlinir, amma bu tərif, sözün ifadə etdiyi incəlikləri tam əhatə etmir.
Ərincək olan kəs sadəcə tənbəl deyil; o, həm də bir növ apatiya, hərəkətsizlik və hətta bir növ passiv müqavimət nümayiş etdirir. İşə qarşı lazımi səy göstərməkdən yayınır, özünü işə verməyə, enerji sərf etməyə məcbur etməkdən boyun qaçırır. Bu, sadəcə tənbəllikdən daha dərin bir vəziyyətdir; içində bir növ lazımsızlıq və maraqsızlıq hiss olunur.
Misal olaraq verilən “Şişman məmur uzun bir sükutdan sonra ərincək (z.) halda ağırağır sözə başladı” cümləsində, məmurun sözə başlamağa məcbur olması, ancaq bunu çox istəksiz, hətta əsəbli şəkildə etməsi vurğulanır. Ərincək halda olmaq, həm də bir işə mecburiyyət üzündən başlamaq, ancaq tam ürəkdən olmamaq deməkdir. Bu hal, bir növ məcburi hərəkətlilik və əzmlə yanaşı, daxili bir istəksizlik və apatiyanı ifadə edir.
Beləliklə, "ərincək" sözü sadəcə tənbəlliyi deyil, daha dərin bir psixoloji vəziyyəti, işə qarşı lazımi həvəsin və enerjisinin olmamasını ifadə edir. Bu söz, şəxsin daxili hərəkətsizliyini və passivliyini daha dəqiq şəkildə ifadə etməyə imkan verir.