Əriş-arğac: Toxuculuqda istifadə olunan iki əsas iplik növünün birgə adlandırılmasıdır. Əriş və arğac bir-birinə dik olaraq toxunaraq parçanı meydana gətirir. Bu iki ipliyin xüsusiyyətləri və bir-birinə nisbəti parça növünü, onun keyfiyyətini və xüsusiyyətlərini müəyyən edir.
Əriş, toxuma maşınında uzununa, parçanın uzunluğu boyu uzanan iplikdir. Adətən, daha möhkəm və davamlı iplikdən hazırlanır və parçanın əsas dayanıqlılığını təmin edir. Ərişin sıxlığı və keyfiyyəti parçanın möhkəmliyini, elastikliyini və digər xüsusiyyətlərini müəyyən edir. Ərişin materialı pambıq, kətan, yun, ipək və ya sintetik liflər ola bilər.
Arğac isə ərişə dik olaraq, parçanın eni boyunca uzanan iplikdir. Ərişə nisbətən daha incə və ya daha az möhkəm ola bilər. Arğacın əsas funksiyası ərişləri bir-birinə bağlamaq və parçanın tamlığını təmin etməkdir. Arğacın rəngi, qalınlığı və toxuması parçanın görünüşünü və hissini təsir edir. Arğacın materialı da əriş kimi müxtəlif liflərdən hazırlana bilər və ya hətta ərişdən fərqli materialdan da ola bilər.
Əriş və arğacın birgə istifadəsi, onların qarşılıqlı təsiri nəticəsində müxtəlif toxuma növləri – məsələn, atlas, reps, gabardin, tvid və s. əldə edilir. Bu iki ipliyin bir-birinə nisbəti və onların toxunma texnikası parçanın naxışını, rəngini və toxumasını müəyyən edir. Beləliklə, "əriş-arğac" anlayışı sadəcə iki iplik növünün adı deyil, həm də toxuculuq sənətinin əsasını təşkil edən fundamental bir prinsipdir.