Əsarət sözü ərəb mənşəli olub, çox qatlı və mürəkkəb bir məna kəsb edir. Sadəcə "əsirlik" və ya "köləlik" kimi dar bir tərifə sığışdırmaq onun zəngin məzmununu əks etdirməz. Əslində, əsarət yalnız fiziki məhdudiyyət deyil, həm də iradi, ruhi, mənəvi və sosial bir məhdudiyyətdir.
Birinci mənası klassik olaraq fiziki köləlik, qulluq və əsirlik vəziyyətini ifadə edir. Bu, bir insanın başqasının mülkiyyəti olması, onun istəyi və azad iradəsi olmadan işləməyə məcbur edilməsi deməkdir. "Əsarət zənciri" ifadəsi bu mənasını daha da gücləndirir, insanın fiziki və ruhi bağlılığını simvolizə edir. Tarix boyu müxtəlif xalqlar əsarətə məruz qalıb, bu da onların həyatına, mədəniyyətinə və inkişafına dərin təsir göstərib.
Lakin əsarətin daha geniş və daha dərin bir mənası da var. Bu, insanın özünün, düşüncəsinin, həyatının və seçimlərinin başqa bir güc, ideya və ya sistem tərəfindən məhdudlaşdırılmasıdır. "Batini əsarət" anlayışı məhz bu mənaya işarə edir. Bu, zahiri olaraq azad olsa da, insanın daxili aləminin, vicdanının, düşüncəsinin və ruhunun əsirlikdə olması deməkdir. Bu, qorxu, təzyiq, təbliğat və ya digər amillər nəticəsində öz düşüncələrini, inanclarını və həyat tərzini ifadə etməkdən çəkinmək, sosial normalara uyğunlaşmaq məcburiyyəti ola bilər. Belə əsarət gizli, görünməz ola bilər, amma insanın azadlığını və özünüifadəsini məhdudlaşdıran bir qüvvədir. Əsarətdən qurtulmaq isə həm fiziki, həm də mənəvi azadlığı əldə etmək deməkdir.
Ümumiyyətlə, əsarət sözü tarixi, sosial, siyasi və fəlsəfi kontekstlərdə çox geniş və müxtəlif mənalarda işlədilə bilər, hər dəfə də özünəməxsus bir çalar əldə edir. Bu onun incəliklərlə zəngin, düşünülməyə dəyər bir anlayış olduğunu göstərir.