Əsəb (ər. əsəb - sinir): Anatomiya və fiziologiya elmlərində əsəb, insan və heyvan orqanizmində mərkəzi sinir sistemini (beyin və onurğa beyni) bədənin digər hissələri ilə birləşdirən, həyəcanları ötürən incə liflərdən ibarət toxumadır. Bu liflər, elektrik siqnalları vasitəsilə informasiyanı həm beyindən periferik orqanlara (əzələlərə, vəzilərə, dəri reseptorlarına), həm də periferik orqanlardan beyinə ötürərək bədənin müxtəlif hissələri arasında əlaqəni təmin edirlər. Beləliklə, əsəblər, hərəkət, duyğu, reflekslər və digər fizioloji proseslərin nizamlanması üçün zəruridir.
Əsəb sistemi, milyonlarla əsəb hüceyrəsindən (neyron) və onların dəstəkləyici hüceyrələrindən (qliya hüceyrələri) təşkil olunmuş mürəkkəb bir şəbəkədir. Neyronlar, dendritlər adlanan qısa çıxıntılar vasitəsilə siqnalları qəbul edir, aksiyon adlanan uzun çıxıntı vasitəsilə isə siqnalları ötürürlər. Siqnalların ötürülməsi, kimyəvi maddələr (neyrotransmitterlər) və ya elektrik impulsları vasitəsilə həyata keçirilir.
Əsəblərin zədələnməsi, müxtəlif xəstəliklərə, məsələn, nevritlərə, polinevritlərə, sianezə və sairə səbəb ola bilər. Bu zədələnmələr, həssaslığın pozulması, əzələ zəifliyi, ağrı və digər əlamətlərlə özünü göstərə bilər. Müasir tibbdə, əsəb sisteminin müalicəsi üçün müxtəlif üsullar, o cümlədən dərman müalicəsi, fizioterapiya və cərrahiyyə müalicəsi istifadə olunur.
Əsəb termini, gündəlik danışıqda, həyəcanlanma, narahatlıq, qıcıqlanma və stress kimi halları ifadə etmək üçün də işlədilir. Bu mənada "əsəbləşmək", "əsəb olmaq" ifadələri, insanın psixoloji vəziyyətini əks etdirir. Bu isə əsəb sisteminin fiziki və psixoloji sağlamlıqda oynadığı mühüm rolun bir daha təsdiqidir.