Əsəbani: Zərf. Ərəb dilindən "əsəb" (sinir, əsəb) və Fars dilindən "...ani" (sıfat əmələ gətirən şəkilçi) sözlərindən əmələ gəlmişdir. "Əsəbani" sözü, əsasən danışıq dilində işlənir və "əsəbi halda, əsəbləşərək, əsəb ilə" mənalarını verir. Yəni, hər hansı bir hadisə, vəziyyət və ya şəxsə qarşı əsəb, qıcıqlanma və ya hiddətli bir reaksiya içərisində olma vəziyyətini ifadə edir. Sözün əsasını təşkil edən "əsəb" sözü, insanın fiziki və psixoloji sağlamlığında mühüm rol oynayan sinir sisteminin vəziyyətini bildirir. Bu baxımdan, "əsəbani" olmaq sadəcə bir emosiyanı deyil, həm də bədənin fiziki reaksiyalarını əks etdirən bir vəziyyəti ifadə edir; ürək döyüntüsünün sürətlənməsi, əllərin titrəməsi, tənəffüsün sürətlənməsi və s. kimi.
Misal olaraq Şeyx Yəhya obrazının ifadəsindəki “Ağacan, nə üçün əsəbani olursan, bu nə işdir?” cümləsində “əsəbani” sözü, Ağacan adlı şəxsin həmin anda qıcıqlanmış, əsəbləşmiş, sinirləri gərgin vəziyyətdə olduğunu göstərir. Bu cümlənin konteksti, şəxsin hərəkətlərinin əsəb və ya qıcıqlanma nəticəsində olduğunu və bu vəziyyətin arzuolunmaz olduğunu ifadə edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "əsəbani" sözü ədəbi dildə "əsəbi" sözü ilə əvəz oluna bilər, lakin "əsəbani" sözünün ifadə etdiyi duyğu daha güclü və qəfil bir əsəb halını ifadə edir. Bu baxımdan "əsəbani" sözü, danışıq dilinin canlılığına, ifadə gücünə xüsusi bir zənginlik qatır.