Ətiqə (ərəbcədən) sifəti olaraq qədim, köhnə, əski mənalarını verir. Zamanın təsiri ilə qədimliyini qoruyub saxlamış, tarixi dəyəri olan hər hansı bir şeyə aid edilir. Bu, sadəcə yaşlı olmaqdan daha çox, tarixi, mədəni və ya bədii dəyər kəsb etmiş olmağı ifadə edir. Qədim bir evin, əşyanın və ya sənət əsərinin "ətiqə" adlandırılması üçün sadəcə köhnə olması yetərli deyil; o, həmçinin öz dövrünün memarlığını, sənətini və ya texnologiyasını əks etdirməli, müəyyən bir tarixi kontekstdə özünəməxsus yer tutmalıdır.
İsmin mənasında isə ətiqə, qədim şey, tarixi tapıntı kimi başa düşülür. Arxeoloji qazıntılar nəticəsində aşkarlanan maddi mədəniyyət nümunələri, qədim sənət əsərləri, yazılı abidələr və s. ətiqə kimi təsnif edilir. Misal üçün, Misir ətiqələri deyərkən, Misir mədəniyyətinə aid, qədim dövrlərə aid olan, ehramlar, məzarlar və s. abidələrdən tapılmış qədim əşyaları nəzərdə tuturuq. Bu əşyalar yalnız özləri ilə daşıdıqları tarixi məlumatlarla deyil, həm də insanların keçmiş həyat tərzləri, inancları və sənətləri haqqında məlumat verməklə də əhəmiyyət kəsb edir.
"Asar-ı ətiqə" ifadəsi isə ümumiyyətlə qədim əsərlər, abidələr məcmusunu bildirir. Bu ifadə, tarixi abidələrin, qədim əşyaların, sənət əsərlərinin bütün bir kompleksini, bir yerdə toplanmış qədim irsi əhatə edir. Beləliklə, ətiqə anlayışı, sadəcə “köhnə şey” mənasından daha geniş olaraq, tarixi, mədəni və elmi əhəmiyyət kəsb edən qədim maddi və mənəvi irsin vacib bir tərkib hissəsini təmsil edir.