Ətir (ərəbcədən) – xoş və cazibədar qoxu, rayihə. Bu sadə tərif, ətirin insan duyğuları üzərindəki gücünü tam əks etdirmir. Ətir, sadəcə bir qoxu deyil, duyğu və xatirələrin qapısını açan bir sehrli açardır. Bir damla ətir, zaman və məkan sərhədlərini aşa bilir; sizi uşaqlığınızın bağçasına, sevgilinizin qucağına və ya bir səyahətdə yaşadığınız unudulmaz anlara qaytara bilir.
Ətirin tərkibi, çiçəklərdən, otlardan, ağaclardan, ədviyyatlardan və digər təbii və ya sintetik maddələrdən alınan efir yağlarının incə bir qarışığından ibarətdir. Bu maddələrin bir-biri ilə qarışması, unikal və fərdi ətir kompozisiyalarının yaranmasına səbəb olur. Hər bir ətirin özünəməxsus xüsusiyyətləri, üst, orta və alt notaları vardır ki, bunlar da zaman keçdikcə dəyişərək ətirin tam təsirini ortaya qoyur.
Ətirin təsiri sadəcə qoxu hissinə məhdudlaşmır. O, beyinin emosional mərkəzlərini aktivləşdirərək, əhval-ruhiyyəyə, özünəinam səviyyəsinə və hətta fiziki rifahımıza təsir edir. Müəyyən ətirlər sakitləşdirici, bəziləri enerji verici, digərləri isə romantik və cazibədar təsir bağışlayır. Tarix boyu ətirlər, dini ayinlər, kral sarayları, sevgi oyunları və moda dünyasında mühüm rol oynamışdır.
Sözlərinizdə qeyd olunan şeir parçasında ətir, qaçırılmış bir imkanın, itirilmiş bir anın simvolu kimi təsvir edilir. Qərənfilin açması və ətrinin saçılması, qısa və gözəl, lakin əldən çıxmış bir anı ifadə edir. Bu, ətirin yalnız gözəllik və cazibədən kənar daha dərin bir mənaya malik olduğunu göstərir.