Əyiricilik sözü əsasən əyirmə prosesi ilə bağlı olan fəaliyyəti, sənəti və ya peşəni ifadə edir. Sadəcə “əyiricinin işi” deyilməklə kifayətlənməmək lazımdır, çünki bu, mənanın tamlığını əks etdirmir. Əyiricilik, ipək, yun, kətan və ya digər liflərin əyrilərək ip halına gətirilməsini əhatə edən kompleks bir prosesi təmsil edir. Bu proses əsrlər boyu insan həyatının ayrılmaz bir hissəsi olub, geyim istehsalının, toxuculuğun və digər sənətkarlıq sahələrinin əsasını təşkil edib.
Əyiricilik sadəcə bir texniki proses deyil, həm də əməksevərlik, dəqiqlik və sənətkarlıq tələb edən bir sənətdir. Əyirici ustaları əllərindəki alətləri mükəmməl idarə edərək, lifləri incə, möhkəm və bərabər iplərə çevirirdilər. Bu sənətin sirləri nəsildən-nəsil ötürülərək inkişaf edir və təkmilləşirdi. Müxtəlif materialların, alətlərin və texnikaların istifadəsi əyiriciliyin çeşidliliyini artırırdı.
Tarix boyu əyiricilik qadınların əsas məşğuliyyətlərindən biri olub, lakin kişilər də bu sənətlə məşğul olublar. Əyiricilik təkcə iqtisadi əhəmiyyət kəsb etmir, həm də mədəniyyətin, ənənələrin və sosial həyatın ayrılmaz bir parçasıdır. Əyiricilikdən alınan iplər geyim, xalça, məftillər, ipək parçalar və digər məhsulların istehsalında istifadə olunur. Bu sənətin məhsulları sadəcə praktik əhəmiyyət kəsb etməklə yanaşı, bəzən incəsənət əsəri kimi də dəyərləndirilir.
Müasir dövrdə texnologiyanın inkişafı ilə əlaqədar olaraq əyiricilik prosesi avtomatlaşdırılmış olsa da, əl ilə əyirmənin özünəməxsusluğu və dəyəri hələ də qalmaqdadır. Əl ilə əyrilmiş iplərdən hazırlanan məhsullar özünəməxsusluqları ilə seçilir və yüksək qiymətləndirilir. Beləliklə, əyiricilik keçmişdən gələn bir sənət olaraq günümüzədək öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır.