Əzgin-üzgün: Sifət və zərf kimi işlənən bu söz, həm fiziki, həm də mənəvi tükənməni, yorğunluğu, sönüklüyü, hətta ümidsizliyi ifadə edir. Sadəcə "əzgin" sözündən daha güclü və ifadəlidir, çünki "üzgün" əlavəsi daxili bir boşluq, ruh düşkünlüyünü, qüvvətsizlik hissini vurğulayır. "Əzgin" daha çox fiziki yorğunluğu ifadə edərkən, "əzgin-üzgün" həm fiziki, həm də ruhi yorğunluğu birləşdirir, daha dərindən bir tükənmə hissini əks etdirir.
Misalların göstərdiyi kimi, "əzgin-üzgün" həm insanın fiziki vəziyyətinə, həm də əşyanın görünüşünə tətbiq oluna bilər. "Əzgin-üzgün şalvar" ifadəsi, şalvarın köhnəlməsi, formasını itirməsi, sönük və cansız görünməsi mənasını verir. Bu, sadəcə şalvarın köhnəliyini deyil, həm də onun yaratdığı ümumi təəssüratı – sönüklüyü, köhnəliyi əks etdirir. İkinci misalda isə ("Müqim bəy durub əzgin-üzgün halda çıxdı") söz birbaşa insanın fiziki və mənəvi vəziyyətini təsvir edir: Müqim bəyin həm fiziki olaraq yorğun, həm də ruhen tükənmiş, ümidsiz və sönük olduğunu göstərir.
Beləliklə, "əzgin-üzgün" sözü sadəcə yorğunluqdan daha çox, daxili bir boşluq, ruh düşkünlüyü, ümidsizliyin ifadəsidir. Bu sözün işlənməsi, müəllifin təsvir etdiyi vəziyyəti daha dəqiq və təsirli şəkildə oxucuya çatdırmaq üçün əhəmiyyətli bir vasitədir. Dil quruluşunda bu cür ifadələrin olması, Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarının zənginliyini göstərir.