Fağır (ərəbcədən) – Bu sözün mənası zəiflik, acizlik, məzlumluq və müdafiəsizliyi ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə “aciz, yazıq, məzlum; dinc, sakit” kimi təriflənsə də, fağır sözünün daha çox emosional və sosial bir yükü var. O, sadəcə fiziki və ya sosial zəifliyi deyil, həm də ədalətsizliyə, təzyiqə və istismara məruz qalmış bir varlığın vəziyyətini ifadə edir.
Fağır insan həm fiziki, həm də mənəvi olaraq zəif, köməksiz və müdafiəsizdir. O, öz hüquqlarını müdafiə etmək üçün kifayət qədər gücə və imkanlara malik deyil. Bu zəiflik onu başqalarının təzyiqlərinə, ədalətsizliyə və istismara daha həssas edir. Sözün kökündəki acizlik, məzlumluq və müdafiəsizliyin yanında, fağır sözü bəzən sakit, dinc və mülayim insanları da təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər. Ancaq bu təsvirdə də əsas vurğu zəiflik və müdafiəsizliyə yönəlir.
Ədəbiyyatda fağır sözü, adətən, müəyyən bir sosial kontekstdə, xüsusilə də ədalətsizliyə və istismara məruz qalmış insanları təsvir etmək üçün işlədilir. Misal üçün, yuxarıdakı sitatda olduğu kimi, "Qaçaq" əsərindəki istifadədə fağır sözü, qəhrəmanın acizliyini və müdafiəsizliyini vurğulayır. Bu kontekstdə, fağır sözü, yalnız bir təsvir deyil, həm də sosial bir tənqiddir.
Beləliklə, fağır sözü sadəcə bir lüğət mənasından daha çoxdur. O, sosial bir gerçəkliyi, ədalətsizliyi və insanların zəifliyini ifadə edən dərin məna kəsb edən bir sözdür. Onun istifadəsi, yalnız təsvir etməklə kifayətlənməyib, həm də oxucuya, dinləyiciyə həmin vəziyyətə diqqət yetirməyi və ədalətin bərpasına çağırış etməyi nəzərdə tutur.