Faxir (ər. ) sözü köhnə Azərbaycan dilində fəxr, öyünmə, lovğalanma mənalarında işlənmiş, lakin zaman keçdikcə məna çalarları daha da zənginləşmişdir. Birinci və əsas mənası hələ də fəxr edən, öyünən, lovğalanan şəxsi təsvir edir. Bu mənada "faxir adam" ifadəsi özünü çox qiymətləndirən, qürurlu və bəzən də həddini aşan bir şəxsi bildirir. Ancaq sözün daha maraqlı tərəfi onun ikinci mənasında - "gözəl, qiymətli, parlaq" - özünü göstərir.
Bu ikinci məna "faxir" sözünün təsviri sifət kimi işlənməsini əks etdirir və əşyanın keyfiyyətinə, gözəlliyinə, dəyərinə və ya parıltısına işarə edir. Misal olaraq, "faxir geyim", "faxir daş" və ya "faxir silah" kimi ifadələr bu mənanı dəqiq əks etdirir. Sözün bu mənası, əşyanın sadəcə gözəl görünməsindən daha çox, keyfiyyət, nadirlik və ya qiymətli olma xüsusiyyətini vurğulayır. Beləliklə, "faxir" sadəcə "gözəl" demək deyil, həm də "nəcib", "əzəmətli", "möhtəşəm" kimi mənaları özündə birləşdirir.
Hacı Kamyabın "faxir libassını geyib" ifadəsi bu ikinci mənanı tam olaraq əks etdirir. Burada libasın sadəcə gözəl deyil, həm də qiymətli, bəlkə də nadir və ya xüsusi bir parça olduğunu anlayırıq. Bu, Hacı Kamyabin özünü və ya tədbirin əhəmiyyətini vurğulamaq üçün bu sözü seçməsini göstərir. Beləliklə, "faxir" sözü tarixi kontekstdə həm insan xarakterini, həm də əşyanın keyfiyyətini təsvir etmək üçün zəngin semantik potensiala malikdir.