Falçı sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "fal baxan, fal açmaqla, falçılıqla məşğul olan adam" kimi izah olunur. Lakin bu izah, falçının fəaliyyətinin mürəkkəbliyini və çoxşaxəliyini tam əks etdirmir.
Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə falçılar müxtəlif üsullardan istifadə edərək gələcəyi, gizli məlumatları və ya hadisələrin səbəblərini "kəşf etməyə" çalışmışlar. Bu üsullar arasına qəhvə teləsi, əl xətləri (xirologiya), kartlar, runlar, astrologiya, numerologiya, əşyaların təsadüfi seçimi və s. daxildir. Falçılıq, bəzən dini və ya mistik inanclarla sıx bağlı olsa da, elmi əsası olmayan bir fəaliyyətdir. Falçıların "kəşfləri"nin doğruluğu şübhə altındadır və əsasən müşahidə, təkrarlanan naxışlar və psixoloji təsirlər üzərində qurulur.
Atalar sözü olan "Falçı falçıya fənd vurmaz" deyimi də maraqlıdır. Bu, bir-birini yaxşı tanıyan, eyni sahədə çalışan insanların bir-birini aldatma ehtimalının az olduğunu ifadə edir. Həmçinin, falçılığın öz daxili qaydaları və "peşə sirrləri"nin olduğunu da göstərir. Bu deyim, falçılığın daha çox hiylə və aldatma ilə əlaqələndirilmədiyini, əksinə, "peşəkarlıq" və "qardaşlıq" münasibətlərini əks etdirir.
Misal olaraq verilən "Xanbibim falçı, nənəm bağtoxuyan; Bizdə, haşa, yox idi" ifadəsi isə, falçılığın həmin ailənin həyatında mövcud olduğunu, amma söhbətə qatılan şəxsin özündə olmadığını bildirir. Bu, həm də falçılığa münasibətin fərdi olduğunu və hər birinin öz inanclarının olduğunu göstərir.
Nəticə etibarilə, falçı yalnız fal açan deyil, mədəniyyətlərin tarixi boyunca mövcud olmuş, müxtəlif üsullardan istifadə edən və gələcək, gizli məlumatlar haqqında "proqnozlar" verən bir insandır. Bu fəaliyyət elmi əsaslara söykənmir və onun doğruluğu şübhəlidir.