Felyeton (fr. féléton) – əsasən qəzet və ya jurnal səhifələrində dərc olunan, müəyyən hadisə, şəxs və ya ictimai bir məsələni kəskin satirik üslubda, istehza və ironiya ilə tənqid edən, nöqsanları və çirkin əməlləri ifşa edən qısa publisistik məqalə janrıdır. Felyeton müəllifi, qələm ustasının dəqiq müşahidələrinə, zəngin dil ustalığına və ustalıqla qurulmuş kompozisiyasına əsaslanaraq obyektiv həqiqəti əks etdirməklə yanaşı, özünün subyektiv münasibətini də açıq şəkildə ifadə edir.
Felyetonun əsas xüsusiyyəti onun sərt tənqidi və eyni zamanda əyləncəli, oxunması maraqlı olmasıdır. Yazıçı, həm ciddi, həm də yumoristik ünsürlərdən istifadə edərək oxucuda həm düşüncəyə, həm də gülüşə səbəb olur. Felyetonun dili adətən canlı, obrazlı, ifadəli olur və aforizmlərlə, ədəbi-bədii vasitələrlə zəngindir. Müəllif, çox vaxt qeyri-rəsmi, hətta söhbət üslubunda yazıya müraciət edir, oxucu ilə ünsiyyət qurmağa çalışır.
Tarixən felyeton ədəbiyyatımızda özünəməxsus yer tutmuşdur. Cəlil Məmmədquluzadə kimi görkəmli yazıçıların əsərləri felyeton janrının zirvəsi sayılır. Onların felyetonları, ümumiyyətlə, o dövrün ictimai-siyasi həyatının, əxlaqi dəyərlərinin əyani təcəssümüdür və bu gün də öz aktuallığını qoruyub saxlayır. Felyeton müəllifləri cəmiyyətin müxtəlif qatlarını, onların mənfi vərdişlərini, əxlaqi çirkablarını tənqid etməklə ictimai şüurun yüksəlməsinə töhvə vermişlər.
Müasir dövrdə də felyeton öz əhəmiyyətini itirməmişdir. İctimai-siyasi proseslərin sürətlə dəyişdiyi bir zamanda felyeton, ədalətli və tənqidi münasibətləri ifadə etmək üçün özünün əvəzedilməz rolunu qoruyub saxlayır. Yüksək ədəbi bacarıq tələb edən bu janr, həm müəllifdən, həm də oxucudan dərin düşüncə, kəskin müşahidə və səlis dilə yiyələnməyi tələb edir.