Fəqirlik sözü Azərbaycan dilində əsasən maddi ehtiyacı, yoxsulluğu, kasıblığı ifadə edir. Lüğətlərdə "fağırlıq" sinonimi kimi göstərilsə də, fəqirlik daha geniş məna kəsb edir və yalnız maddi tərəfi deyil, həm də ruhi, mənəvi tərəfi əhatə edir. Yəni, fəqirlik sadəcə pulsuzluq deyil, həm də imkansızlıq, məhrumiyyət, ehtiyac içində olmaq deməkdir. Bu mənada, fəqir bir insan yalnız maddi cəhətdən yox, həm də mənəvi olaraq məhrumdur, imkanları məhduddur.
Mətndə verilən nümunələrdə ("Yetimliyi halətindən bəllidir; Fəqirliyi zillətindən bəllidir.") fəqirliyin nəticələrinə işarə edilir. Yetimlik və zillət kimi hallar fəqirliyin yaratdığı sosial və psixoloji problemləri aydın şəkildə nümayiş etdirir. Fəqir olan insan cəmiyyətdə aşağı mövqedə ola bilər, hörmətsizliklə qarşılaşa bilər, özünü qısqanclıq və ədalətsizliyə məruz qoya bilər. Bu da fəqirliyin təkcə maddi deyil, həm də mənəvi zillətə səbəb olduğunu göstərir.
Ədəbiyyatda fəqirlik tez-tez simvolik mənada işlənir. Məsələn, ruhi fəqirlik, mənəvi boşluq, bilik və mərifətdən məhrumiyyət kimi mənaları da ifadə edə bilər. Fəqirlik, xüsusilə ədəbi əsərlərdə, insanın daxili aləminin kəşfi, mübarizəsi, özünü tanıması üçün bir vasitə kimi təsvir oluna bilər. Fəqir bir insanın əzmkarlığı, iradəsi, məqsədə çatmaq üçün göstərdiyi səy əsərlərdə təqdir edilə bilər.
Beləliklə, fəqirlik sadəcə bir termin deyil, kompleks sosial və psixoloji bir hadisədir. Onun təsiri yalnız maddi ehtiyaclarla məhdudlaşmır, həm də insanın həyatının bütün sahələrini əhatə edir.