Fərəc (ərəbcədən) – hüzün, kədər, məyusluq və ya çətinlikdən sonra gələn sevinc, şadlıq, rahatlıq və ümid dolu vəziyyətdir. Sadəcə bir “sevinc”dən daha çox, fərəc, əvvəlki mənfi hisslərin tam əksinə, ruha sülh və təskinlik verən, gələcəyə inamı bərpa edən bir haldır. Bu, yalnız qısamüddətli bir emosional yüksəliş deyil, daha dərin və davamlı bir hissdir; sanki qaranlıq gecənin ardından sökülüb gələn təravətli səhər kimi.
Fərəcin gəlişi gözlənilməz və ya əvvəlcədən gözlənilən ola bilər. Çətin bir müddətdən sonra əldə edilən uğur, istənilən arzunun reallaşması, bir problemi həll etmək, sağalma, itkinin əvəzinin tapılması, ya da sadəcə olaraq daxili bir sülhə çatmaq fərəc hissinə səbəb ola bilər. Bu hissin intensivliyi və ifadə forması insanın fərdi təcrübəsindən asılıdır.
Dialekt və ümumi danışıq dilində “Allah fərəc versin!” ifadəsi geniş yayılmışdır. Bu, sadəcə "Allah kömək eləsin!" və ya "Uğurlar!" deməkdən daha çox məna daşıyır. Bu ifadə, çətinlik içində olan şəxsə yalnız uğur diləməyi deyil, həm də daxili sülh, rahatlıq və gələcəyə ümid hissinin bərpasını arzu etməyi ifadə edir. Ümidin bərpası, fərəcin əsas mahiyyətidir.