Fısıltı sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında, çox zaman səssiz, gizli, ya da ehtiyatlı şəkildə söylənən sözləri ifadə etmək üçün istifadə olunur. Lakin bu izah, sözün daha geniş mənasını əhatə etmir. Əslində, fısıltı yalnız ağır nəfəs alan birinin dişləri arasından çıxan səs deyil.
Fısıltı, həmçinin sözlərin aşağı səslə, demək olar ki, eşitilməyəcək qədər səssiz söylənmə tərzini ifadə edir. Bu, gizlilik, məxfilik, sirlilik hissi yaradır və tez-tez gizli görüşlərdə, məxfi məlumatların paylaşılmasında, ya da insanların kiminsə eşitməməsini istədikləri şeyləri söyləməsində istifadə olunur. Bu səbəbdən, fısıltı bir çox ədəbi əsərlərdə intriqa, məxfi planlar və gizli əlaqələr yaratmaq üçün vasitə kimi istifadə edilir.
Bundan əlavə, fısıltı həm də təbiətin səslərini ifadə edə bilər. Məsələn, küləyin ağacların yarpaqlarında və ya qamışlıqlarda yaratdığı səssiz və nazik səslər də fısıltı kimi təsvir oluna bilər. Yəni, fısıltı yalnız insan səsi ilə məhdudlaşmır; o, ətraf aləmin səssiz və nazik səslərinin ümumi adıdır.
Mətndə verilən "Yatan yoldaşların xorultusu, fısıltısı otağı bürümüşdü" cüməsində isə, fısıltı sözü xorultu səslərinin bir-birinə qarışaraq yaratdığı ümumi səs fonunu ifadə etmək üçün istifadə olunub. Bu istifadədə fısıltı, daha çox səsin xarakterini və şəklini təsvir edir.
Beləliklə, fısıltı sözünün mənası, yalnız bir səs olaraq deyil, həm də bir hiss, bir atmosfer, bir şəkil kimi qavranılmalıdır.