Fidyə sözü köhnə fars dilindən ("fidye") mənşəlidir və tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə geniş yayılmış bir anlayışı ifadə edir. Əsas mənası, əsir alınmış, girov tutulmuş və ya başqa bir şəkildə həbsdə saxlanılan bir şəxsi azad etmək üçün verilən ödəniş, pul, əşya və ya başqa dəyərli şeylərdir.
Fidyənin verilməsi qədim dövrlərdən bəri münaqişələrin və müharibələrin həllində əhəmiyyətli rol oynayıb. Güclü tərəf zəif tərəfdən fidye alaraq əsirini azad edir, bu da həm əsir üçün, həm də onun ailəsi üçün bir qurtuluş yolunu təmsil edirdi. Fidyənin miqdarı əsirin statusu, düşmənin gücü və digər amillərdən asılı olaraq dəyişirdi. Bəzən fidye əvəzinə başqa şərtlər irəli sürülürdü, məsələn, əsirlərin mübadiləsi, torpaqların verilməsi və s.
Fidyənin verilməsi zamanı həm əxlaqi, həm də siyasi aspektlər nəzərə alınmalı idi. Bəzən fidye vermək düşmənin gücünü artıra bilər, digər tərəfdən isə əsirin həyatını xilas etmək üçün qəbul edilməli bir qərar ola bilərdi. Tarix boyu fidye ilə bağlı bir çox mənəvi mübahisələr və qarşıdurmalar baş verib. Bəzi dövlətlər fidyenin ödənilməsini qadağan edir, digərləri isə onu müharibənin qaçılmaz bir hissəsi hesab edirdilər.
Müasir dövrdə də, xüsusilə terrorizm ilə mübarizədə, fidye anlayışı müəyyən dərəcədə öz aktuallığını saxlayır. Lakin, terrorçuların əsirlər üçün fidye tələb etmələri qəti şəkildə qınaq obyektidir və belə hallarda fidyenin ödənilməməsi, terrorçulara maliyyə dəstəyi verməmək üçün mühüm addım hesab olunur. Beləliklə, fidye anlayışı tarixi kontekstdə və müasir reallıqda da öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır, ancaq onun məqsəd və nəticələrinə münasibət zamanla dəyişmişdir.