Gübrələndirmə: "Gübrələndirmək" felindən törəmiş məsdər olub, torpağın məhsuldarlığını artırmaq məqsədilə ona gübrə əlavə edilməsi prosesini bildirir. Bu proses, bitkilərin sağlam böyüməsi və inkişafı üçün zəruri olan qida maddələrinin torpağa çatdırılmasını təmin edir. Müasir kənd təsərrüfatında əkin sahələrinin məhsuldarlığının artırılmasında gübrələndirmənin rolu olduqca böyükdür.
Gübrələndirmənin müxtəlif üsulları mövcuddur. Bunlara torpağın üzərinə gübrə səpmə (səpin), torpağa qarışdırma (şumlama ilə birgə), suvarma suyu ilə birgə verilmə (fertiqasiya), və hətta bitkilərin yarpaqlarına püskürtülmə (yarpaq gübrələməsi) kimi üsullar daxildir. Hər üsulun özünəməxsus üstünlükləri və çatışmazlıqları vardır və seçilən üsul torpağın növü, əkilən bitki, iqlim şəraiti və digər amillərdən asılıdır.
Gübrələrin özü də müxtəlif növlərə bölünür: üzvi gübrələr (heyvan peyinləri, kompost, yaşıl gübrələr), mineral gübrələr (azot, fosfor, kalium gübrələri və s.), və bioloji gübrələr (mikrob gübrələri). Hər bir gübrə növü torpağın müəyyən qida maddələrinə olan ehtiyacını ödəməyə yönəlib. Səmərəli gübrələndirmə üçün torpağın analizinin aparılması və uyğun gübrənin seçilməsi vacibdir. Əks halda, həddindən artıq və ya düzgün seçilməmiş gübrələrin istifadəsi ətraf mühitə və bitkilərə ziyan vurmasına səbəb ola bilər.
Gübrələndirmənin tarixi qədim zamanlara gedib çıxır. İnsanlar əvvəllər heyvan peyinlərindən və digər üzvi maddələrdən istifadə edirdilərsə də, sənaye inqilabından sonra mineral gübrələrin istehsalı kənd təsərrüfatında inqilab yaratmışdır. Lakin, intensiv gübrələndirmənin ətraf mühitə potensial mənfi təsirləri (suyun çirklənməsi, torpaq eroziyası və s.) nəzərə alınmalı və ekoloji tarazlığın qorunmasına yönələn davamlı kənd təsərrüfatı metodları tətbiq olunmalıdır.