Günbəzli sifəti, əsasən memarlıqda istifadə olunan bir termin olub, qübbəli, yəni damı ya da üstü günbəz (qübbə) şəklində olan tikililər, əşyalar və ya yerlər üçün işlədilir. Günbəzli bina, günbəzli qəbir, günbəzli hamam kimi ifadələrdə olduğu kimi, konstruksiyanın günbəz formasında olan üst hissəsini vurğulayır.
Günbəz, özünün estetik gözəlliyindən əlavə, memarlıq baxımından da mühüm funksiyalara malikdir. Həm gücü, həm də gözəlliyi ilə seçilən günbəzlər, geniş sahəni dayaq sütunlarına ehtiyac olmadan örtməyə imkan verir. Bu, xüsusilə məscidlər, kilsələr, türbələr və hamamlar kimi geniş və yüksək tavanlı binaların tikintisində əhəmiyyətlidir.
Günbəzin formasının tarixi kökləri çox qədimdir. Müxtəlif mədəniyyətlərdə və dövrlərdə müxtəlif formalarda və materiallardan istifadə olunmaqla, günbəzlər həm dini, həm də dünyəvi tikililərdə öz əksini tapmışdır. Misal üçün, İslam memarlığında güclü və monumental görünüşü ilə tanınan günbəzlər, bir çox məscid və türbələrin simvolik və memarlıq əhəmiyyətini artırır.
Verilən nümunədəki "Günbəzli hamam" ifadəsi, damı günbəz formalı olan bir hamamın olduğunu göstərir. "Gör günbəzli yerdən tüstü çıxır, Ağa Kərim hamamı yanır" misalında isə günbəzli hamamın yandığını, yəni günbəzin altında baş verən hadisəni ifadə edir. Bu, günbəzin həm memarlıq elementinin, həm də hadisə baş verən yerin təsvirində istifadə olunmasını nümayiş etdirir.