Hallıca sözü Azərbaycan dilində əsasən "dolğun bədənli", "koppuş" mənasında işlənən bir zərfdir. Lüğətlərdəki qısa izahı sözün mənasının bütün incəliklərini əks etdirmir. Əslində "hallıca" sadəcə fiziki dolğunluqdan daha çox, sağlam, qamətli, güclü və həyat enerjisi ilə dolu bir bədəni ifadə edir. Bu, arıq və zəif bədənlə əksinə olan bir vəziyyət deyil, daha çox "sağlam dolğunluq" mənasını verir. Sözün kökündə "hal" anlayışı durur və bu da insanın ümumi vəziyyətinə, sağlamlığına, gücünə işarə edir.
Üzeyir Hacıbəyovun nümunəsindəki istifadə də bu mənanı dəstəkləyir: "...Mənimki bir hallıca, dulluca arvaddır...". Burada "hallıca" sadəcə arvadın dolğun olduğunu deyil, eyni zamanda sağlam, güclü və həyat qüvvəsi ilə dolu olduğunu ifadə edir. "Dulluca" ilə birlikdə istifadəsi isə arvadın həm fiziki, həm də mənəvi cəhətdən güclü və təkbaşına həyatını qurmağa qadir olduğunu göstərir. Yəni "hallıca" sözü sadəcə fiziki təsvir deyil, şəxsin ümumi vəziyyətini, enerjisini və həyat qüvvəsini də ifadə edən bir bədii vasitədir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "hallıca" sözünün istifadəsi müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda rast gəlinir və daha çox köhnə ədəbiyyat əsərlərində təsvir xarakterli ifadə kimi işlənir. Lakin sözün zəngin mənası və ifadə gücü onu dilin maraqlı və bədii komponentlərindən biri edir.