Hekayət (ərəbcədən) – Bir sıra hadisələrin, əhvalatların, sərgüzəştlərin ardıcıl və bədii şəkildə nəql edilməsi; əhvalat, sərgüzəşt, qəziyyə, hekayə. Lüğətlərdə sadəcə "əhvalat" kimi tərcümə olunsa da, hekayətin özünəməxsus xüsusiyyətləri vardır. Hekayə sadəcə hadisələrin sıralanması deyil, həm də onların təsviri, qəhrəmanların duyğu və düşüncələrinin ifadəsi, müəllifin bədii düşüncəsinin və üslubunun əks olunması deməkdir.
Hekayətlər həm real hadisələr əsasında, həm də tamamilə uydurma, fantastik elementlər əsasında yaradıla bilər. Ədəbiyyatda hekayətin müxtəlif janrları mövcuddur: məsələn, xalq hekayətləri, nağıllar, əfsanələr, rəvayətlər, novella, povest və s. Hər bir janr özünəməxsus üslub, forma və mövzu dairəsi ilə seçilir.
Misal olaraq, "Min bir gecə" hekayələri, qədim türk xalq nağılları, ya da müasir yazıçılarımızın qələmə aldığı hekayələr bu janrın müxtəlif nümunələrini təşkil edir. Hekayətlərin bədii dil və üslubu, şəkilləndirmə qabiliyyəti, ədəbiyyatın inkişafında mühüm rol oynayır və oxucuda müəyyən təəssüratlar yaradır, onun düşüncə və duyğularına təsir edir.
Sözün mənasını daha da aydınlaşdırmaq üçün misalda verilən "Dildən-dilə düşmüş hekayətim var" ifadəsini nəzərdən keçirək. Bu ifadə hekayətin yayılma qabiliyyətini, bir nəsildən digərinə ötürülməsini, kollektiv yaddaşda öz əksini tapmasını vurğulayır. Belə hekayələr həm tarixi, həm də mədəni baxımdan böyük əhəmiyyət kəsb edir.