Həkk (ər. حَکّ - ḥakk) sözü Azərbaycan dilində əsasən bir material üzərində qalan izlərə, naxışlara, yazılara aid olaraq işlənir. Bu izlər metal, ağac, daş, şüşə və ya başqa istənilən sərt material üzərində metal alətlərlə, yəni həkk alətləri ilə (məsələn, dəmir qələm, oyma darağı və s.) yaradılır. Yaranma üsulu baxımından həkk iki əsas növə bölünə bilər: qabartma və oyma. Qabartma həkkdə naxış materialın səthindən yuxarıya doğru çıxarılır, oyma həkkdə isə naxış materialın səthindən daxilə doğru oyulur.
Həkk incəsənətinin tarixi qədim zamanlara gedib çıxır. Qədim Misir, Mesopotamiya, Çin və digər mədəniyyətlərdə həkk sənəti yüksək səviyyədə inkişaf etmişdir. Fərqli materialların həkk üsullarında müxtəlif texnikalar tətbiq olunurdu. Məsələn, ağac üzərində oyma, daş üzərində həkk, metal üzərində qabartma və ya oyma fərqli alətlər və üsullar tələb edirdi. Bəzən həkk işi rəsm, yazı və ya hətta kiçik heykəllər yaratmaq üçün istifadə olunurdu.
Müasir dövrdə də həkk sənəti öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Müxtəlif sənətkarlar öz əl işlərində həkk texnikasından istifadə edərək bənzərsiz əsərlər yaradırlar. Həmçinin, texnologiyanın inkişafı ilə lazer həkk kimi yeni texnikalar da ortaya çıxmışdır. Bu texnologiyalar həkk sənətinin tətbiq sahələrini genişləndirərək, daha mürəkkəb və dəqiq naxışların yaradılmasına imkan verir.
Beləliklə, "həkk" sözü sadəcə bir naxış və ya yazı demək deyil, qədim tarixə malik, müxtəlif texnikaları və tətbiq sahələrini əhatə edən zəngin bir sənət növünü ifadə edir. Bu sənət vasitəsilə sənətkarlar öz yaradıcılıqlarını əbədiləşdirir, tarixi hadisələri və ya mifik hekayələri əks etdirir, ya da sadəcə olaraq gözəl bir əsər yaradırlar.