Hənirti sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında, canlı səslərə bənzəyən, lakin aydın fərqləndirilməyən, qulağa çatan zəif və qeyri-müəyyən səsləri ifadə edir. Bu, bir növ "səs fonu" kimi təsəvvür oluna bilər; bir çox kiçik, ayrı-ayrı səslərin bir araya gələrək yaratdığı, lakin hər birinin öz-özlüyündə fərqləndirilmədiyi bir səs karnavalı. Səsin mənbəyi dəqiq bilinmədiyi üçün, hənirti qaranlıq, sirli bir aura ilə əhatələnmişdir. Bu, uzaqdan gələn bir məlumatsızlıq hissidir, bir məkana və ya hadisəyə aid bir əks-sədadır.
Hənirti, sadəcə "açıq-aydın olmayan səs" deyil, daha çox bir duyğu, bir təəssüratdır. O, bir şüşənin arxasından eşidilən danışıq kimi aydın deyil, eyni zamanda bir səssizliyin tamamilə içərisində olan bir fısıltı da deyil. Hənirti, səssizliyin içində gizlənmiş, diqqətinizi çəkən, ancaq nə olduğunun dəqiq anlaşılmadığı bir enerjidir. Bu, bir meşədə küləyin səsi, dəniz sahilində dalğaların zəif nəğməsi, ya da uzaqdan gələn bir maşınların səs-küyünün zəif əksi ola bilər. Hənirti, mənzərəyə özünəməxsus bir əhval-ruhiyyə qatır.
Ədəbiyyatda hənirti tez-tez sirr, qorxu və ya həyəcan hisslərini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Mətndə verilən misal ("O da duydu hənirtimi birdə") hənirti sözünün bu psixoloji bağını göstərir. Burada hənirti, səssiz bir narahatlıq, gizli bir həyəcanın əksidir. Hənirti, sadəcə qulaqla eşidilən bir səs deyil, eyni zamanda daxili duyğuların, hisslərin bir təzahürüdür.