Hıçqırtı, nəfəsalma əzələlərinin birdən-birə və istənilmədən yığılması nəticəsində yaranan, səssiz və ya səsli, ritmik təkrarlanan qısa və şiddətli nəfəs alma hərəkətidir. Hıçqırıq kimi də istifadə olunsa da, hıçqırtı daha geniş bir anlayışdır və müxtəlif səbəblərdən – emosional narahatlıqdan, fiziki xəstəliklərdən, hətta qida məhsullarından qaynaqlana bilər.
Hıçqırtı, sadəcə bir fiziki hadisə olmayıb, eyni zamanda, insan duyğularının ifadəsində də mühüm rol oynayır. Güclü emosional təsirlər, kədər, qorxu, şok və ya həyəcan hıçqırtıya səbəb ola bilər. Bu vəziyyətdə hıçqırtı, sözlə ifadə edilə bilməyən duyğuların bədən dilindəki təcəssümüdür. M. Hüseynin misalında olduğu kimi, "Rəhilənin hıçqırtısını eşidən xəstə qadınların gözləri bizə zilləndi" cümləsində hıçqırtı, Rəhilənin daxili əzabının, kədərinin ifadə vasitəsidir və digər qadınlar tərəfindən də dərhal başa düşülür.
Hıçqırtının müddəti dəyişkən ola bilər. Bəzi hallarda qısa müddətli və öz-özünə keçir, bəzi hallarda isə uzun müddət davam edərək narahatlığa və hətta sağlamlıq problemlərinə səbəb ola bilər. Uzunmüddətli hıçqırtı, tibbi müdaxilə tələb edə bilər. Lakin əksər hallarda hıçqırtı qısa müddətli və zərərsizdir, insanın duyğusal və ya fiziki vəziyyətini əks etdirən bir göstəricidir.
Beləliklə, hıçqırtı sadəcə bir "nəfəs alma problemindən" çoxdur. O, insan bədəninin mürəkkəb funksiyalarının və duyğularının bir araya gəldiyi maraqlı bir fenomendir. "Könül hıçqırtısı" ifadəsi də bu geniş mənanı daha yaxşı əks etdirir; daxili narahatlığın, üzüntünün ifadəsi kimi.