Huşlu sifəti, bir insanın şüurlu, ayıq-sayıq, ağlı başında, düşüncəli və fərasətli olduğunu ifadə edir. Sadəcə "ağlı başında" olmaqdan daha geniş bir məna kəsb edir. Huşlu insan yalnız ayıq və şüurlu deyil, həm də ətrafındakıları, hadisələri dərk edə bilir, təhlil edə bilir və müvafiq qərarlar qəbul edə bilir.
Bu söz, "huş" sözündən törəmədir və "huş" sözü öz növbəsində şüur, ayıqlıq, fərqində olmaq mənasını verir. Beləliklə, "huşlu" olmaq, sadəcə fiziki olaraq ayıq olmaqdan çox, zəka və dərrakənin iştirakını da tələb edir. Huşlu insan, həm məntiqi düşüncə qabiliyyətinə malikdir, həm də ətraf aləmə qarşı həssas və diqqətlidir. O, müşahidə qabiliyyəti yüksək olan, tez qavrayan və yaddaşı güclü bir şəxsdir. "Hafizəli" və "dərrakəli" kimi sözlərlə əlaqələndirilməsi də məhz bu səbəbdəndir.
Məsələn, "huşlu adam" ifadəsi sadəcə fiziki sağlamlığını deyil, həm də onun ağıl və düşüncə qabiliyyətinin sağlam olduğunu göstərir. "Çox huşlu uşaqdır" ifadəsi isə uşağın yaşıtlarından daha ağıllı, anlayışlı və müstəqil olduğunu bildirir. Huşlu insan, hərəkətlərinin nəticələrini öncədən düşünən, məsuliyyətli və ehtiyatlı bir şəxsdir.
Ümumiyyətlə, "huşlu" sözü, insanın zəka, dərrakə, fərasət və yaddaş kimi keyfiyyətlərinin yüksək səviyyədə olduğunu vurğulayan müsbət bir sifətdir. Bu sözü "ağıllı", "dərrakəli", "fərasətli", "ağıl sahibləri" kimi sözlərlə sinonim hesab etmək olar, ancaq "huşlu" sözü daha çox şüurlu olmaq, ətraf aləmi dərk etmək və müvafiq reaksiyalar vermək qabiliyyətini ifadə edir.