Hürüş – İtin, tülkünün, canavarın və digər bəzi heyvanların, xüsusilə də qorxu, əsəb, təhdid və ya ərazi müdafiəsi zamanı çıxardıqları kəskin, kəsik-kəsik, qısa və təkrarlanan səsdir. Bu səs heyvanın emosional vəziyyətini, niyyətini və ya ətrafdakı hadisələrə reaksiyasını əks etdirir. Hürüşün tonu, tezliyi və müddəti heyvanın növündən, yaşından, cinsindən və vəziyyətindən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, qorxmuş bir itin hürüşü daha yüksək tonlu və tez-tez təkrarlanan olur, halbuki ərazi müdafiəsində olan bir it daha alçaq, qəzəbli və güclü bir hürüş çıxarır.
Hürüş, həmçinin heyvanlar arası ünsiyyətin vacib bir elementidir. İtlər hürüş vasitəsilə öz qrup üzvləri ilə əlaqə saxlayır, təhlükəni bildirirlər və ya rəqiblərini qorxutmağa çalışırlar. Hürüşün müxtəlif intonasiyaları və nüansları, həmçinin bədən dilinin digər ifadələri ilə birlikdə, heyvanların bir-birini daha yaxşı başa düşməsinə kömək edir. Tülkülərin, canavarların və digər vəhşi heyvanların hürüşü də oxşar məqsədlərə xidmət edir, lakin hər növün hürüşünün özünəməxsus xüsusiyyətləri vardır.
Ədəbiyyatda hürüş, çox vaxt vəhşiliyin, təhlükənin və ya tək-tənha bir atmosferin simvolu kimi istifadə olunur. Məsələn, qaranlıq meşədə eşidilən bir canavarın hürüşü oxucunun qorxu və narahatlıq hissini artırır. Hürüş səsi, hekayələrdə və əsərlərdə əhval-ruhiyyəni və ətraf mühitin atmosferini təsvir etmək üçün çox effektli bir vasitə kimi istifadə edilir.