Hüsn-rəğbət (ərəbcədən) sözü, sadəcə "yaxşı, xeyirxah, xoş münasibət" mənasından daha çox dərinlik və incəlik daşıyır. O, qarşılıqlı hörmət, sevgidən və ehtiramdan qaynaqlanan, səmimi və xoş bir münasibəti ifadə edir. Bu, sadəcə yaxşı davranışdan daha artığıdır; həqiqi bir qəlbdən gələn, daxili bir duyğunun xarici təzahürüdür.
Hüsn-rəğbət, sadəcə bir "xoş münasibət" deyil, daha çox bir əlaqənin, bir bağın əsasını təşkil edən əsas duyğuları özündə ehtiva edir. Bu, qarşılıqlı hörmət, rəğbət, mehribanlıq, dostluq və ya sevgi kimi müxtəlif hisslərin birləşməsidir. Ona görə də "hüsn-rəğbət bəsləmək" ifadəsi sadəcə "yaxşı davranmaq"dan fərqli olaraq, daha dərin və səmimi bir münasibət qurmağı ifadə edir.
Tarixən, hüsn-rəğbət anlayışı xüsusilə ictimai əlaqələrdə, hökmdar ilə xalq arasında, yaxud da yüksək vəzifəli şəxslər arasında səmimi və etibarlı münasibətlərin təməlini qoymaq üçün istifadə olunmuşdur. Bu sözün daşıdığı dərin məna, onu digər, daha sadə sözlərdən fərqləndirir və onun əvəzinə istifadə olunan ifadələrin heç biri tam əhatəli şəkildə hüsn-rəğbətin mahiyyətini ifadə edə bilmir.
Müasir dövrdə də hüsn-rəğbət anlayışı öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. İnsanlar arasındakı səmimi və etibarlı münasibətlərin təməlini təşkil edən bu söz, hər bir insanın həyatında vacib rol oynayır və xoşbəxtlik və harmoniyanın əsasını qoyur.