Hüzur (ər. حُضور - ḥuḍūr) sözü Azərbaycan dilində əsasən "ön", "qabaq", "pişgah" mənalarında işlənir. Ancaq bu tərif, sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Hüzur, sadəcə fiziki bir məkan ifadəsi deyil, eyni zamanda hörmət, ehtiram və yüksək məqamı ifadə edir. Belə ki, bir şəxsin "hüzuru" onun mövqeyini, nüfuzunu və əzəmətini göstərir.
Tarixi kontekstdə hüzur, xüsusilə də yüksək vəzifəli şəxslərin (məsələn, hökmdar, sultan, padşah) yanında olmaq, onlara yaxınlaşmaq, onların qarşısında olmaq mənasını verirdi. Bu səbəbdən "hüzuruna çağırmaq" ifadəsi sadəcə bir yerə çağırmaq yox, hökmdarın qəbuluna dəvət edilmək kimi daha mürəkkəb bir məna daşıyırdı. "Hüzuruna gəlmək" ifadəsi də oxşar şəkildə, yüksək bir şəxsin qarşısına hörmətlə çıxmaq mənasını ifadə edirdi.
Müasir dövrdə istifadəsində, hüzur sözü "ön", "qabaq" mənalarından daha çox, məcazi mənada "yanında olmaq", "hazır olmaq", "diqqət mərkəzində olmaq" kimi ifadələrə bərabər işlədilə bilir. Məsələn, "şirkətin hüzurunda təqdimat etmək" ifadəsi, şirkət rəhbərliyi və əməkdaşlarının qarşısında, diqqət mərkəzində təqdimat etmək kimi başa düşülür.
Beləliklə, hüzur sözü, sadəcə bir yer göstəricisindən daha çox, tarixi və mədəni kontekstlərlə zənginləşən, müxtəlif məna çalarlarına malik bir sözdür. Onun mənasını tam dərk etmək üçün, həm fiziki, həm də məcazi istifadə formalarını nəzərə almaq vacibdir.