Xarıldaşmaq sözü Azərbaycan dilində küləyin təsirinə məruz qalan yarpaqların, budaqların və ya digər yüngül cisimlərin bir-birinə sürtünməsindən, toxunmasından yaranan səsi ifadə edir. Bu səs ümumiyyətlə yumşaq, titrəyən və davamlı bir xışıltı kimi qəbul edilir. Küləyin şiddətindən asılı olaraq xarıldaşmanın səsi həm zəif, həm də güclü ola bilər. Hətta incə bir qamışlıqda küləyin əsdiyi zaman belə, xarıldaşma səsi eşidilə bilər.
Xarıldaşma səsinin xüsusiyyətləri səsin mənbəyinin strukturu ilə bağlıdır. Məsələn, nazik, çevik yarpaqların xarıldaşması, qalın, sərt budaqların xarıldaşmasından fərqli olacaqdır. Nazik yarpaqlar daha yüksək tezlikli, incə bir səs çıxaracaqlar, qalın budaqlar isə daha alçaq tezlikli və dərin bir səs yaradacaqlar. Həmçinin, yarpaqların və budaqların nəmliyi də xarıldaşma səsinə təsir edir; nəmli yarpaqlar daha səssiz xışıltı yaradırlar.
Ədəbiyyatda xarıldaşma, təbiətin həyatının bir hissəsi kimi, poetik təsvirlərdə tez-tez istifadə olunur. Xarıldaşma səsi, sakit, dinc bir atmosferi və ya əksinə, qorxu, narahatlıq və ya təhlükəni ifadə edə bilər. Müəlliflər bu səsi təbiətin nəfəsi, sirləri və ya hətta sehrli bir element kimi təsvir etmək üçün istifadə edə bilərlər. Məsələn, qaranlıq meşədə küləyin xarıldaşması sirli bir atmosfer yaradır. Xarıldaşma, eyni zamanda, keçən zamanı və təbiətin daim dəyişən təbiətini xatırlatmaq üçün də istifadə oluna bilər.
Beləliklə, "xarıldaşmaq" sadəcə bir səs təsviri deyil, həm də ətraf mühitin vəziyyəti, hava şəraiti və ədəbi əsərlərdə müəyyən bir əhval-ruhiyyə yaratmaq üçün istifadə oluna bilən zəngin bir simvolik məna daşıyan bir sözdür.