Xəmirgirlik sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yer tutan, əmək və sənətə bağlı bir termindir. Sadəcə "xəmir yoğurma işi" kimi qısa bir izahla kifayətlənmək, bu sözün arxasında gizlənən tarixi, mədəni və sosial konteksti əks etdirmir.
Əslində, "xəmirgirlik" sadəcə bir peşə adı deyil, bir sənət, bir bacarıqdır. Xəmirgirin əlləri, illər boyu topladığı təcrübənin, sənətinin təcəssümüdür. Onun əlləri, sadəcə un, su və digər maddələri qarışdırmaqla kifayətlənmir; əlləri, hər bir çörəyin, püştünün, lavaşın, xəmir məmulatının ruhu, canıdır. O, xəmiri yalnız yoğurmur, həm də ona özünün sənətkarlıq duyğusunu, bilik və bacarığını qatır.
Tarix boyu, xəmirgirlik, ailələrin, qəbilələrin və hətta bütöv xalqların qida təhlükəsizliyinin təmin olunmasında mühüm rol oynayıb. Xəmirgirin əməyi, hər bir yeməyin əsasını təşkil edir, həyatın davamını təmin edən bir amil olub. Bu peşənin önəmini anlamaq üçün, min illər boyu insanlığın əsas qida mənbələrindən biri olan çörəyin tarixinə nəzər yetirmək kifayətdir.
Müasir dövrdə, texnologiyanın inkişafı ilə, xəmir yoğurma prosesi avtomatlaşdırılıb. Ancaq əl əməyi ilə yoğrulmuş xəmirin dadı və toxuması, hələ də əvəzsiz qalır. Bu səbəbdən, həmənənənvi xəmirgirlik sənəti, öz dəyərini itirmədən, qorunub saxlanılmalı və gələcək nəsillərə ötürülməlidir. "Xəmirgirlik eləmək" ifadəsi, sadəcə bir iş deyil, bir sənətin, bir ənənənin davam etdirilməsidir.