Xərabati (sif. və is.) – Zamanını əsasən meyxanalar, əyləncə yerləri və ya başqa oxşar əxlaqsızlıq məkanlarında keçirən, həyatını sərxoşluq, eyş-işrət və hədsiz həzz almalara həsr etmiş şəxsdir. Bu kəlmə, sadəcə sərxoşluq və əyləncə sevgisini deyil, həmçinin bu vərdişlərin nəticəsində yaranan əxlaqsızlığı, tənbəlliyi və həyat dəyərlərinin pozulmasını da ifadə edir. Belə bir insan, əlinə keçən pulu özünün qısamüddətli həzzlərinə, əsasən içki və əyləncələrə sərf edir, gələcək barədə düşünmədən gününü gün edir.
Xərabati sözünün kökü "xərabə" sözündəndir və "məhv olmuş", "viranə", "yox olmuş" mənalarını daşıyır. Bu məna xərabati şəxsin həyatının pozulmuş və məhv olmuş tərzini ifadə edir. O, öz həyatını öz əlləriylə xarabaya çevirir, gələcək üçün heç bir qayğı göstərmir. Xərabati həmçinin "əyyaş", "sərxoş", "əxlaqsız" kimi sözlərlə sinonim kimi istifadə oluna bilər, amma bu sözlər xərabati sözünün tam əhatə dairəsini ifadə etmir.
Xərabati sözü, yalnız bir şəxsi təsvir etməklə məhdudlaşmır. O, həmçinin müəyyən bir həyat tərzini, bir mədəniyyət fenomenini də əks etdirir. Keçmişdə meyxana mədəniyyətinin yayğın olduğu yerlərdə bu tip şəxslər daha çox görünür idi və onların həyat tərzi cəmiyyətdə müəyyən bir reaksiya yaradırdı. Xərabati sözü bu cür şəxslərə və onların həyat tərzlərinə olan münasibəti də əks etdirir.