Eyş-işrət sözü Azərbaycan dilində lüks, zövq, əyləncə və kef-surur məclislərini, həyatın zövq və ləzzətlərinə dalmağı ifadə edir. Bu söz, adətən, əyləncəli, şən və ləzzətli bir atmosferi, var-dövlət və rahatlığın sərgiləndiyi məclisləri təsvir etmək üçün işlədilir. Sözün tərkibindəki "eyş" özündə şənlik, əyləncə, xoş vaxt keçirmə, həzz almaq mənalarını ehtiva edərkən, "işrət" isə lüks, sərvət, bol-bol yemək-içmək və ləzzətlərlə dolu bir həyatı ifadə edir.
Eyş-işrət anlayışı sadəcə bir məclisdən ibarət deyil; o, həm də həyat tərzini, filosofiyasını özündə əks etdirən bir konsepsiyadır. Tarixən, xüsusilə şərq mədəniyyətində, eyş-işrət həyatın gözəlliklərindən həzz almaq, məhdudiyyətlərdən azad olmaq və dünyəvi ləzzətləri yaşamaq kimi qəbul edilirdi. Bu kontekstdə, eyş-işrət həmişə mənfi bir anlam daşımayıb; əksinə, həyatın dadını çıxarmaq, özünü sevindirmək kimi müsbət bir məna da kəsb edə bilirdi. Ancaq həddindən artıq eyş-işrət səhlənkarlığa, israfçılığa və nəticədə məhvə aparıb çıxara bilərdi.
Ədəbiyyatda, eyş-işrət mövzusu çox geniş yer almış, şairlər və yazıçılar bu mövzuda bədii əsərlər yaratmışlar. Eyş-işrət məclisləri romantik və lirik əsərlərdə tez-tez təsvir olunur; burada təbiətin gözəlliyi, sevgi, dostluq və şənlik mövzuları bir-biri ilə qarışır. Eyş-işrət anlayışı, özündə zövq və ləzzəti ehtiva etməklə yanaşı, həm də zamanın keçməsinin qısalığını, həyatın qısa olduğunu xatırlatmaq və bu qısa ömürdən tam həzz almağı tövsiyə etmək mənasını da daşıyır.
Beləliklə, "eyş-işrət" sözü sadəcə bir məclisin adı deyil, həm də həyat filosofiyasının əks olunduğu, zamanın ruhuna uyğun şəkil də daşıyan dərin və maraqlı bir anlayışdır.