İşrət sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "kef, əyləncə, həzz, ləzzət" mənalarını əhatə edən geniş bir anlayışı ifadə edir. Sadəcə "içki içmək" mənasıyla məhdudlaşdırmaq doğru olmaz; çünki bu, işrətin bir təzahürü, onun yalnız bir hissəsidir. Əslində, işrət daha çox həyatın müsbət, xoşbəxt və zövqlü anlarını, xoş keçirən vaxtları, duyğuların zirvəsini, həzz və kef dolu anları ifadə edir.
Məsələn, verilən misal şeir parçasında ("Əyyami-zimistan keçdi, sevdiyim; Dur, seyr eylə, işrət baharıdır bu!… Q") işrət, qışın sərtliyindən sonra gələn baharın xoş günləri, sevinc və əyləncə dolu bir dövrü, sevgi və gözəlliyin əks olunmuş halını təsvir edir. Burada içki içmək deyil, ümumiyyətlə həyatın, təbiətin və sevgisinin gətirdiyi xoşbəxtlik və zövq önə çəkilir.
İşrət anlayışı zaman keçdikcə müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli çalarlar qazansa da, əsasında həmişə həzz almaq, ləzzət duymaq, xoş zaman keçirmək fikri durur. Tarixi mənbələrə nəzər salsaq, işrətin bəzən zənginlik və bolluqla da əlaqələndirildiyini görərik. Yəni, həyatın maddi və mənəvi cəhətdən bol olduğu, insanın istəklərinə çatdığı və özünü xoşbəxt hiss etdiyi bir vəziyyət işrət kimi qəbul edilə bilər.
Beləliklə, işrət sadəcə içki içmək deyil, daha geniş bir məna kəsb edən, həyatın müsbət tərəflərini, xoşbəxtlik anlarını və həzz dolu hissləri ifadə edən bir anlayışdır. Bu, şeir, musiqi və ədəbiyyatda tez-tez istifadə olunan və əsərlərə xüsusi bir duyğu qatmaq üçün əvəzolunmaz bir sözdür.