Xəşil Azərbaycan mətbəxinin ənənəvi və sevilən xörəklərindən biridir. Suda bişirilən, əsasən buğda unu ilə hazırlanan, yumşaq və qatı bir toxuma sahib xəmir xörəyidir. Dadına görə olduqca zəngindir və tez-tez yağ və doşab (üzüm şirəsi qatılaşdırılandan alınan şərbət) ilə birlikdə təqdim olunur. Doşab əvəzinə bal, şəkər şərbəti və ya digər şirin ədviyyatlar da istifadə oluna bilər. Həm isti, həm də soyudulmuş halda yeyilə bilən xəşil, səhər yeməyindən tutmuş, əsas yeməyə qədər müxtəlif vaxtlarda qəbul edilə bilər.
Xəşilin hazırlanma üsulu bölgədən bölgəyə fərqlənsə də, ümumi prinsip eyni qalır: xəmirin suda bişirilməsi. Bəzi bölgələrdə xəşilin içərisinə göyərti, quru meyvə və ya digər əlavələr əlavə olunaraq dadı daha da zənginləşdirilir. Bu, xəşilin sadəliyi ilə yanaşı, istəyə görə çeşidləndirilə bilməsini də göstərir. Xəmirin qatı və ya sululuğu bişirmə texnikasından asılı olaraq dəyişə bilir. Daha qatı xəşil daha sıx, daha sulu xəşil isə daha yumşaq olur.
Xəşil haqqında "Qarğa özünü quş bilir, xəşil özünü aş" atalar sözü də maraqlıdır. Bu məsəl, özünü həddindən artıq qiymətləndirməyi və həqiqəti görməməyi ifadə edir. Sanki sadə görünən xəşil özünü başqa yeməklərdən üstün tutduğu kimi, həddən artıq özünə inamlı insanlar da öz qabiliyyətlərini şişirdərək reallığı görməzdən gələ bilirlər. Bu atalar sözü xəşilin mətbəximizdəki əhəmiyyətini və adının ətrafında formalaşan mədəniyyətini göstərir.