Xırmançı sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında xırmanda əmək sərf edən, taxıl döyən və ya digər xırmanda işlərinə qoşulan şəxsi ifadə edir. Sadəcə "xırmanda işləyən adam" tərifi, bu peşənin, bu işin arxasında gizlənən zəhməti, coşğunu və kollektiv ruhu tam əks etdirmir.
Xırmançılar, əməksevərliyin və birgə fəaliyyətin simvoludur. Onlar, yaz boyu əkib-becərdikləri taxılların yığımının həlledici mərhələsində, günəşin altında, toz-torpaq içində, bəzən ağır fiziki işlə məşğul olurdular. Xırman, sadəcə bir iş yeri deyildi; o, birlik, əməkdaşlıq, sevinc və ümid dolu bir məkan idi. Yığım zamanı xırman meydanında hökm sürən əməkdaşlıq ruhu, xırmançılar arasında möhkəm qohumluq və dostluq əlaqələrinin yaranmasına səbəb olurdu.
Mətndə qeyd olunan "ho-ho-hoş" səsləri, xırmançılar arasında hökm sürən coşqunu, enerjini və birgə işləməkdən duyulan məmnuniyyəti əks etdirir. Bu səslər, sadəcə bir iş səsi deyil, həm də birlik, əməkdaşlıq və sevincin ifadəsidir. Kənardan baxanların da bu coşquya qoşulması isə xırmanın həyatda tutduğu vacib yerin, yığımı nəticəsində əldə edilən bol məhsulun hər kəsə verdiyi sevincin sübutudur.
Beləliklə, "xırmançı" sözü, sadəcə bir peşənin adı deyil, əmək, birlik, coşğu, ümid və sevincin təcəssümüdür. O, Azərbaycan kənd həyatının, əcdadlarımızın zəhmətinin və məhsuldarlığının tarixi yaddaşının bir parçasıdır.