Xıs-xıs: Bu söz, gizli, alçaq səslə, pıçıldayırcasına danışmağı ifadə edir. "Xıs-xıs" sözü, səsinin aşağı həcmdə və aydın olmayan, sanki gizlədilməyə çalışılan bir şəkildə çıxmasını təsvir edir. Sözün tərkib hissələri olan "xıs" onomatopeyikdir, yəni səsin təbiətini təqlid edir. Bu səs, adətən gizlilik, sir saxlamaq istəyi, qorxu, və ya məsxərə ilə əlaqələndirilir.
Məsələn, "adamlar xıs-xıs danışırlar" ifadəsi, insanların gizlicə, kiminsə eşitməməsi üçün aşağı səslə danışdıqlarını göstərir. Bu, onların danışdıqlarının məxfi, özləri üçün əhəmiyyətli və ya başqalarına məlum olmamasını istədikləri bir məlumat olduğunu ifadə edə bilər. Həmçinin, xıs-xıs danışmaq, qorxu və ya narahatlıqdan da irəli gələ bilər. Belə ki, insanlar həyəcanlı olduqları zaman səslərini aşağı salır və qısaldılmış cümlələr işlədirlər.
"Qaçaq Nəbi" əsərindəki nümunədə, xıs-xıs danışan insanların gizli bir plan qurduqları, və ya gizli bir məlumatı müzakirə etdikləri ehtimalı yüksəkdir. Beləliklə, "xıs-xıs" sözü həm səsin xarakterini, həm də danışanların əhval-ruhiyyəsini və niyyətlərini təsvir edir. Bu, onu sadəcə "pıçıldamaq"dan fərqləndirən əsas cəhətdir.
Qısaca, "xıs-xıs" sözü, onun onomatopeyik təbiəti sayəsində, dilimizdə qorxu, gizlilik və sirr ifadə etmək üçün çox təsirli bir vasitədir. Bu sözün ifadə gücü, onun mənasını daha da genişləndirməyə, müxtəlif kontekstlərdə istifadə edilməsinə imkan verir.