Xısıltı sözü Azərbaycan dilində çox yavaş, gizli, demək olar ki, eşidilməz səviyyədə olan bir danışıq formasını ifadə edir. Pıçıldamaqdan da zəif, daha gizli, sanki nəfəsin altından çıxan bir səs kimi təsəvvür edilə bilər. Həm də bu səsin gizliliyi və sirrliliyi üzərində vurğu var; danışan şəxs nəsə əhəmiyyətli, amma başqalarına eşidilməməsi arzu olunan bir şey danışır. Sözün mənası, pıçıldamağın daha zəif, daha gizli və daha çətin eşidilən bir növü olduğunu göstərir.
Xısıltının səs tembrinə diqqət etsək, bu səs, ümumiyyətlə, aşağı tonlarda, nəfəsin həlqədən keçməsi ilə müşayiət olunur. Danışan şəxs, sözləri mümkün qədər az səs çıxararaq, sözləri demək olar ki, nəfəsinin köməyi ilə dilə gətirir. Bu səs həm də məxfi və gizli danışıqlar üçün əlverişli olur, çünki çox az məsafəyə yayılır.
Misalda göstərilən “Kosa katibin qulağına əyilərək xısıltı ilə: – Öz aramızda, bir iş var, – dedi” cümləsi, xısıltının məhz gizli və məxfi məlumatların ötürülməsi üçün necə istifadə olunduğunu göstərir. Kosa katibin qulağına əyilməsi, sözlərin yalnız onun tərəfindən eşidilməsini təmin etmək üçün əlavə bir tədbirdir. “Öz aramızda” ifadəsi də məlumatın məxfi xarakterini və onun başqalarına çatmamasının vacibliyini vurğulayır.
Beləliklə, xısıltı sadəcə aşağı səsli danışıq deyil, həm də gizlilik, məxfilik və sirlilik elementlərini özündə birləşdirən bir kommunikasiya formasıdır.