Eymənmək (f.): Bu söz qorxu, vahimə və xof hisslərini ifadə edir. Sadəcə qorxmaqdan daha çox, içdən sarsılan bir qorxu, bədəni titrədən bir vahimə hissi əks etdirir. Qaranlıqdan, tək qalmaqdan, gözlənilməz bir səsdən, ya da bilinməyən bir hadisədən eymənmək olar. Sözün ifadə etdiyi qorxu, ümumi qorxu hissindən daha dərin və psixo-emosional bir təcrübəni əhatə edir. Bu, sadəcə ətraf mühitin təhlükəsindən deyil, həm də öz zəifliyinin, köməksizliyinin və nəzarətsizliyinin dərk edilməsindən qaynaqlana bilər.
Misal olaraq verilən “Qaranlıqdan eymənmək” ifadəsi, yalnız qaranlığın özü ilə deyil, qaranlığın bəxş etdiyi bilinməzlik və təhlükə hissi ilə bağlı qorxunu vurğulayır. İnsanın qaranlığın gizlətdiyi potensial təhlükələrə qarşı duyduğu acizlik hissi, eimənməyin əsasını təşkil edir.
Verilən misal cümlədə isə (“– [Yazgül:] Ay ana, mən də eyməndim, bəlkə xoxanmış”) eimənmək daha çox uşaqların xüsusi bir qorxusu, xof hissi kimi təsvir edilir. Yazgülün ifadəsi, uşaqların qaranlıqdan, səs-küyə bənzər bilinməyən səslərdən qaynaqlanan xüsusi bir qorxusunun nəzərə çarpdırılması üçün istifadə olunmuşdur. Burada “xoxanmış” sözü ilə birlikdə istifadəsi eimənməyin şəxsi təcrübəyə, uşağın təxəyyül aləminə bağlı olduğunu göstərir. Bu da sözün yalnız bir qorxu deyil, həm də ətraf aləmin subyektiv qavranılmasına dair əlavə bir məna qatır.