Xoşahəng (fars. خوش آهنگ) sözü, əsasən iki əsas məna daşıyır: birincisi, səslərin və ya musiqinin bir-biri ilə harmonik və xoş bir şəkildə uyğunlaşması, ikinci isə daha geniş mənada, aralarında xoş bir ahəng və uyğunluğun mövcud olduğu hər hansı bir şeyin təsviri üçün istifadə olunur.
Birinci mənasında, xoşahəng, musiqi və səs aləmində əsas rol oynayır. Səslərin bir-birinə uyğun olması, tonalite və ritmin ahəngdarlığı, dinləyicidə xoş bir təəssürat yaradır. Bu uyğunluq sadəcə səslərin fiziki birgəyaşamasından ibarət deyil; əksinə, əsasən onların həndəsi, riyazi və əlbəttə ki, estetik əlaqəsinin nəticəsidir. Qədim Yunanıstandan başlayaraq, musiqinin riyaziyyatla sıx bağlılığı və ahəngin riyazi qanunauyğunluqlarla izah edilməsi cəhdləri mövcuddur. Xoşahəngli musiqi, qulağa xoş gələn və ruhu sakitləşdirən bir təsirə malikdir.
İkinci mənada isə, xoşahəng, daha geniş bir kontekstdə istifadə olunur. Məsələn, "xoşahəng bir ailə", "xoşahəng bir kollektiv", "xoşahəng bir mənzərə" kimi ifadələrdə, elementlərin bir-birinə uyğunluğu, harmoniyası və gözəllik vurğulanır. Bu, müxtəlif elementlərin bir-birini tamamlaması, qarşıdurma yaratmaması, əksinə, bir-birini gücləndirməsi deməkdir. Rənglərin, formaların, hətta hadisələrin bir-birinə uyğun gəlməsi, aralarında bir balansın olması xoşahəngliyi yaradır. Belə bir xoşahənglilik, bir əsərin, bir sistemin və ya bir həyatın gözəlliyini və ümumi uyğunluğunu təmin edir.
Beləliklə, xoşahəng sözü, sadəcə musiqi və səslərlə məhdudlaşmayan, daha geniş bir məna kəsb edərək, həyatımızın müxtəlif sahələrində gözəllik, uyğunluq və harmoniyanın təcəssümünü ifadə edir.