Xoşahənglik (is.) – Müxtəlif elementlərin bir-birinə uyğun, ahəngdar və gözəl şəkildə bir araya gəlməsi, qarşılıqlı harmoniyasıdır. Sadəcə "uyğunluq" və "müvafiqlik"dən daha çox məna ehtiva edən xoşahənglik, elementlərin fərqli olmasına baxmayaraq, bir-birini tamamlayaraq bütöv bir gözəllik və ya səslənmə yaradmasını ifadə edir. Bu, bir kompozisiyanın, mənzərənin və ya hər hansı bir sənət əsərinin estetik cəhətdən cazibədarlığının əsasını təşkil edir.
Boyalarda xoşahənglik, rənglərin bir-birini tamamlayaraq göz oxşayan bir mənzərə yaratmasıdır. Məsələn, isti və soyuq rənglərin uyğun şəkildə istifadəsi, və ya tamamlayıcı rənglərin bir-birini vurğulaması xoşahəngliyi yaradır. Bu, yalnız rənglərin fiziki xüsusiyyətlərinə deyil, həm də onların bir-biri ilə yaratdığı emosional və psixoloji təsirə də aiddir.
Avazda xoşahənglik isə, səslərin bir-biri ilə ahəngdar şəkildə əlaqələndirilməsidir. Musiqidə müxtəlif notların və ya akkordların bir-birinə uyğun gəlməsi, onların melodik və harmonik birliyi xoşahəngliyi təmin edir. Bu, həm musiqi alətlərinin səslərinin, həm də insan səsinin ahəngdar şəkildə bir araya gəlməsini əhatə edir.
Xoşahənglik anlayışı yalnız rənglər və səslərə deyil, həmçinin forma, ölçü, tekstura və s. kimi digər elementlərə də şamil edilə bilər. Məsələn, memarlıqda, ədəbiyyatda, hətta həyatın müxtəlif sahələrindəki elementlərin qarşılıqlı əlaqəsi də xoşahənglik prinsipinə əsaslanır. Bir-birini tamamlayan detalların ahəngdarlığı nəticəsində estetik zövqü artıran, gözəl və bütöv bir nəticə əldə edilir. Xoşahənglik, əsasən, təəssüratın, hissin və estetik duyğunun birliyini ifadə edir.