Xoşxasiyyətlilik, bir insanın öz ətrafındakılara qarşı göstərdiyi davamlı olaraq müsbət, mehriban və hörmətli münasibətin ifadəsidir. Bu, sadəcə bir anlıq duyğusal vəziyyətdən daha çox, insanın daxili quruluşunu, xarakterini əks etdirən əsas bir xüsusiyyətdir. Xoşxasiyyətlilik, insanın həm özünə, həm də ətrafına olan münasibətində özünü göstərir. Bu, həm sözlərdə, həm də əməllərdə özünü büruzə verir.
Xoşxasiyyətli insanlar ümumiyyətlə dözümlü, səbirli və başqalarının hisslərinə həssas olurlar. Onlar münaqişələrdən qaçmağa çalışır, anlaşmazlıqları diplomatiya və qarşılıqlı hörmət yolu ilə həll etməyə üstünlük verirlər. Empatiyaya malik olduqları üçün başqalarının ehtiyaclarını və duyğularını başa düşür və onlara dəstək olmağa çalışırlar. Bu, sadəcə ətraflarına xoş münasibət bəsləməkdən daha artıqdır; xoşxasiyyətlilik həm də daxili sakitlik və özünə inam hissi ilə əlaqədardır.
Xoşxasiyyətliliyin əksinə olan xüsusiyyətlər aqressiya, qəddarlıq, kobudluq, laqeydlik və eqoizmdir. Lakin xoşxasiyyətlilik zəiflik və ya susqunluq demək deyil. Xoşxasiyyətli insanlar öz fikirlərini və mövqelərini qorumaqdan çəkinmirlər, sadəcə bunu hörmətli və nəzakətli bir şəkildə edirlər. Onlar müsbət enerji yayır və ətrafındakı insanları ruhlandırırlar.
Psixologiya və sosiologiya elmlərində xoşxasiyyətlilik, insan münasibətlərinin inkişafında, sosial harmoniyanın qorunmasında və ümumi rifahın yüksəldilməsində əhəmiyyətli rol oynayır. Xoşxasiyyətli insanların olduğu mühit daha rahat, daha səmimi və daha məhsuldardır. Bu xüsusiyyət insanın həyat keyfiyyətinə müsbət təsir göstərir, həm özünü, həm də ətrafını xoşbəxt edir.