Xoşnudluq (is.) - Dərin bir məmnunluq və razılıq hissidir. Sadəcə olaraq bir şeyi bəyənməkdən daha çox, xoşnudluq daxili bir rahatlıq, sükunət və tam qaneolma hissi ilə müşayiət olunur. Həyatın müxtəlif sahələrində - şəxsi münasibətlərdə, işdə, ətraf mühitdə və ya öz-özünə münasibətdə hiss oluna bilər. Bu, müsbət nəticələrin, arzuların gerçəkləşməsinin və ya hədəflərə çatmanın gətirdiyi bir daxili sevinc və təminat hissidir.
Xoşnudluq, sadəcə bir vəziyyətin qəbul edilməsindən daha çox, onun dərinliklə başa düşülməsi və qəbul edilməsi ilə əlaqədardır. Məsələn, bir insan çətinliklərin öhdəsindən gəldikdən sonra əldə etdiyi uğura görə xoşnudluq hissi keçirə bilər. Bu, yalnız uğurun özü ilə deyil, həm də çətinliklərin öhdəsindən gəlmək qabiliyyətinə olan inamın artması ilə əlaqədardır. Həmçinin, xoşnudluq, həyatın gedişatına, mövcud vəziyyətə tam razılıq və qəbula əsaslanır. Bu, passiv razılıq deyil, aktiv bir qəbul və qənaət hissidir.
Füzuli'nin "Xoşnudluğundadır nəcatım; Ey mənşəi-cövhəri-həyatım!" misrasında ifadə olunan xoşnudluq, şairin həyat mənbəyinin, varlığının əsasının özünün daxili razılığı və qaneolması olduğunu göstərir. Bu, fəlsəfi bir dərinliyə malik bir ifadədir və xoşnudluğun həyatın əsasını təşkil etdiyini vurğulayır. Mətndə verilən "Bir tərəfdən, sağ-salamat sahilə çıxmış olduqlarından" hissəsi isə xoşnudluğun əldə edilmiş bir uğur və təhlükəsizliyin nəticəsi olaraq təsvir edilir. Bu, xoşnudluğun həm daxili bir hal, həm də xarici hadisələrin nəticəsi ola biləcəyini göstərir.