Xudmani (fars. خُدمانی) sözü Azərbaycan dilində əsasən iki mənada işlənir: sifət və zərf kimi. Hər iki halda da əsas məna gizlilik, məxfilik, başqalarının iştirakı olmadan, yalnız yaxınlar arasında baş verən bir hadisəni və ya əlaqəni ifadə edir.
Sifət mənasında "xudmani" gizli, məhrəm, məxfi, dostyana, səmimi, qapalı, içəri dairədə olan deməkdir. Bu mənada istifadə olunarkən, bir əlaqənin, görüşün və ya söhbətin yalnız məhdud bir qrup insan arasında, başqalarının bilmədiyi və ya qarışmadığı bir şəraitdə baş verdiyini bildirir. Məsələn, "xudmani görüş" desək, bu, yalnız yaxın dostlar və ya əlaqədar şəxslər arasında baş verən gizli bir görüş deməkdir. "Xudmani məsləhət" isə etibarlı şəxslərlə aparılan gizli və səmimi bir məsləhət deməkdir.
Zərf mənasında isə "xudmani" gizlicə, məhrəmanə, məxfi şəkildə, dostcasına, səmimiyyətlə, başqalarının xəbəri olmadan deməkdir. Bu mənada söz bir hərəkətin və ya hadisənin necə baş verdiyini təsvir edir. Məsələn, "Onlar xudmani görüşdülər" cümləsində "xudmani" zərf kimi işlənir və görüşün başqalarının xəbəri olmadan, gizlicə baş verdiyini ifadə edir. "O xudmani ona kömək etdi" cümləsində isə köməyin gizlicə, başqalarının gözü önündə deyil, məhrəmanə bir şəkildə həyata keçirildiyini bildirir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "xudmani" sözü fars dilindən götürülmüşdür və köhnə fars sözləri ilə əlaqəli olaraq daha geniş məna çalarlarına da malik ola bilər. Lakin müasir Azərbaycan dilində əsasən yuxarıda izah edilən mənalarda işlənir. Sözün əsas vurğu nöqtəsi gizlilik və məhrəmlikdir.