Xudpəsəndlik özünü həddən artıq yüksək qiymətləndirmə, özünə qarşı həddən artıq məhəbbət və hörmət hissi, öz qabiliyyətlərinə və əhəmiyyətinə həddən artıq inanmaqdır. Bu hissiyyat, özünün başqalarından üstün olduğunu düşünməkdən, öz nailiyyətlərini şişirtməkdən və başqalarının nailiyyətlərini azaltmaqdan, rəqiblərinin uğurlarına qısqanclıqla yanaşmaqdan təzahür edə bilər. Xudpəsənd insan tez-tez təriflərə ehtiyac duyur, tənqidlərə isə həssaslıqla yanaşır, onları qəbul etməkdə çətinlik çəkir. Bu keyfiyyət, özünəinamla səhv salınsa da, əslində özünəinamın sağlam və tarazlı halından fərqlidir. Özünəinam insanın öz qabiliyyətlərinə inamı, xudpəsəndlik isə özünü həddən artıq yüksək qiymətləndirməsidir.
Xudpəsəndlik müxtəlif səbəblərdən yaranır. Uşaqlıqda həddən artıq tərif və təşviq, ya da əksinə, həddən artıq tənqid və rədd edilmə xudpəsəndlik yarada bilər. Cəmiyyətdəki müvəffəqiyyət və status da xudpəsəndliyin inkişafına təkan verə bilər. Belə insanlar tez-tez öz qüsurlarını görməməzlikdən gəlirlər və məsuliyyəti başqalarının üzərinə atmağa meyllidirlər. Nəticədə, xudpəsəndlik həm şəxsi münasibətlərdə, həm də peşəkar həyatda çətinliklər yaradır.
Mətninizdəki nümunədə ("...Mən özüm də nadan bir şəxs olduğumdan [Yaqubun] xudpəsəndliyin...") ikinci mühəndis Yaqubun həddən artıq özünü bəyənməsini, özünə olan hədsiz inamını ifadə edir. Bu, Yaqubun öz biliklərini şişirtməsi, başqalarının fikirlərini əhəmiyyətsiz sayması və ya öz səhvlərini qəbul etməməsi kimi davranışlarda özünü göstərə bilər.
Qısaca, xudpəsəndlik özünəinamın sağlam formada deyil, həddən artıq şişirdilmiş, qeyri-real və sosial əlaqələrə zərər verən bir formasıdır.