Xudpəsənd (fars. خُدْپَسَند) sözü özünə həddindən artıq dəyər verən, özünü başqalarından üstün tutan, lovğa və özünə qapılan şəxsi ifadə edir. Bu, sadəcə özünü bəyənməkdən daha dərin və mürəkkəb bir anlayışdır. Xudpəsəndlik, özünə olan hədsiz inamın və başqalarına olan hörmətsizliyin qarışığından yaranır. Belə insanlar tez-tez öz nailiyyətlərini şişirdir, başqalarının nailiyyətlərini isə ya görməzdən gəlirlər, ya da kiçildirlər.
Xudpəsənd insanın davranışı özünü göstərməyə, diqqət mərkəzində olmağa yönəlib. Onlar ətrafındakıların rəyləri ilə maraqlanmırlar, çünki öz fikirləri və düşüncələri onların gözümdə hər şeydən üstündür. Bu cür özünə inam əslində zəif özünə inamın maskası ola bilər. Başqalarının təsdiqinə ehtiyac duyduqları üçün, xudpəsəndliklə bunu gizlətməyə çalışırlar. Bu da tez-tez qürur və lovğalıq kimi mənfi xüsusiyyətlərlə müşahidə olunur.
Qənbərin sözlərinin məğrur və xudpəsənd Varisi maraqlandırması, Varisin özünə olan hədsiz inamının və başqalarının rəylərinə laqeydliyinin göstəricisidir. Yəni, Qənbərin sözləri Varisin özünü üstün tutma hisslərini qıcıqlandırmış və onu daha çox maraqlandırmışdır. Bu, həm də Varisin özünü digərlərindən daha ağıllı, daha bacarıqlı və ya daha əhəmiyyətli hesab etdiyini göstərir.
Ümumiyyətlə, xudpəsəndlik mürəkkəb bir psixoloji fenomendir və həm fərdi münasibətləri, həm də ictimai həyatı mənfi təsir edə bilər. Sağlam özünə inamla xudpəsəndliyin fərqi çox vacibdir: Sağlam özünə inam özünü qəbul etməyi, öz güclü və zəif tərəflərini bilməyi əhatə edir, xudpəsəndlik isə yalnız özünün üstünlüyünə inanmaq və başqalarını aşağılamaqdan ibarətdir.