Xumar-xumar zərfi, hərəkətin və ya vəziyyətin süzgün, nazlı, ehtiraslı və ya bir qədər məlahətli, şirin bir şəkildə icra olunduğunu bildirir. Sadəcə "süzgün-süzgün" və ya "nazlı-nazlı" olmaqdan daha çox daxili bir hissi, bir emosional rəng əlavə edir. Bu, təkcə hərəkətin xarici görünüşünü deyil, həm də arxasında gizlənən duyğunu ifadə edir.
Misal olaraq, "xumar-xumar baxmaq" ifadəsi sadəcə gözün bir şəkildə baxması demək deyil. Bu, baxışda gizlənən ehtiras, sevgi, və ya hətta məlahətli bir məşuqluq hissi keçirməyə işarədir. Gözlərin ifadəli bir şəkildə, süzülərək, bir az da qəsdən və cazibədar şəkildə baxması mənasını daşıyır. Bu, tamaşaçının emosiyalarını oyatmaq, diqqətini cəlb etmək üçün istifadə olunan bir üsuldur.
Mətndə verilən "Lalətək qızarmaq üz qaydasıdır" ifadəsi ilə müqayisə etsək, xumar-xumar baxmaq daha çox daxili bir halın, emosional bir vəziyyətin nəticəsidir. Lalətək qızarmaq isə xarici bir təzahürdür, ehtimal ki, utancaqlıq və ya heyəcanın bir əlamətidir. Xumar-xumar baxış isə bu təzahürləri də özündə əks etdirə bilər, amma özünün dərin bir mənası və cazibəsi vardır.
Beləliklə, "xumar-xumar" zərfi sadəcə bir söz deyil, bir obrazdır, bir emosiya dır. O, sözlərin səthi mənasından daha dərinə nüfuz edərək, ədəbi ifadəyə zənginlik və incəlik qatar.